یک کارشناس محیط زیست: ۳۳ درصد ناوگان حمل و نقل عمومی ایران فرسوده است
تاریخ انتشار: ۱۵ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۵۷۱۲۳۴
یک کارشناس سازمان محیط زیست درباره چرایی رفع‌نشدن آلودگی هوای کلانشهرهای ایران، اعلام کرد که نبود جرایم موثر، عدم پیش‌بینی زیرساخت‌های لازم، نبود نظارت بر اجرا و مسیر نادرست تصویب و چند مرجعی بودن مصوبات و قوانین کاهش آلودگی هوا موانع حل نشدن این معضل زیست‌محیطی است.
به گزارش عصرایران؛ نشست مبانی آلودگی هوا و قانون هوای پاک روز گذشته (14 دی ماه 1399) با حضور دانشجویان، کارشناسان، اساتید و فعالان محیط زیست به مدت سه ساعت در فضای مجازی برگزار شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
معین‌الدینی عضو هیئت علمی گروه محیط زیست دانشگاه تهران، در این نشست مباحثی در خصوص تعاریف مختلف آلودگی هوا، منشا های آلودگی و منابع انتشار آلودگی در کشور و شهر تهران، نقش عوامل جوی در تشدید آلودگی، تاثیرات منفی آلودگی هوا بر سلامت انسان و نقش بخش‌های مختلف از جمله مدیران و شهروندان در رسیدن به هوای پاک و کاهش آلودگی هوا ارائه کرد.
این استاد دانشگاه تهران ضمن تاکید بر مرگ و میرهای سالانه ناشی از آلودگی هوا در جهان و ایران بیان کرد که علیرغم مرگ و میرهای سالانه در اثر آلاینده‌های هوا اقدامات رضایت‌بخشی در سطوح تصمیم‌گیران و مدیران در جهت کاهش آلایندگی هوا گرفته نمی‌شود. به طوریکه سالانه شاهد مرگ زودرس هفت میلیون نفر در جهان بر اثر عارضه‌های ناشی از آلودگی هوا هستیم که این مرگ و میرهای زودرس در ارتباط با التهاب ریه 21 درصد، سکته‌های ناشی از آلودگی هوا 20 درصد، اسکمیک قلبی 34 درصد، بیماری مزمن انسدادی ریه 19 درصد و سرطان ریه 7 درصد هستند.
بر اساس داده‌های موجود، آلاینده‌های گازی منتشرشده از منابع متحرک بیشترین نقش را در آلودگی هوای شهر تهران دارند. در میان منابع متحرک خودروهای سواری در صدر منابع آلاینده قرار داشته و همچنین کامیون‌ها و موتورسیکلت‌ها در رده‌های بعدی آلایندگی هستند، همچنین در خصوص منابع آلاینده ثابت، صنایع در رده نخست و نیروگاه‌ها در رده دوم آلایندگی در شهر تهران هستند.
معین‌الدینی در ادامه نقش شهروندان را در خصوص کاهش آلودگی هوا نیز از فاکتورهای موثر در کنار اقدامات دولتی برشمرده و بیان کرد که آلودگی هوا صرفا یک معادله خطی ساده نیست و اگر به دنبال حل این معضل هستیم علاوه بر مطالبات در جهت اقدامات مدیریتی به سبک و شیوه زندگی شهری و مسئولیت‌پذیری شهروندی خود در خصوص این معظل نیز باید توجه داشته باشیم.
اشجعی در ادامه نشست به مشکلات و چالش‌های ساختاری در خصوص رفع آلودگی هوا پرداخته و بیان کرد که مسئله آلودگی هوا یک موضوع جهانی بوده و توسعه‌یافتگی بیشتر، لزوما منجر به افزایش آلایندگی نمی‌شود. به طوریکه ایالات متحده آمریکا بر خلاف رشد و توسعه قابل توجه در 34 سال توانسته میزان آلایندگی خود را نیز به میزان 63 درصد کاهش دهد. بنابراین می توان گفت که اگر ما در سطوح مدیریتی و تصمیم‌گیری به این باور و اراده برسیم، آلودگی هوا مشکل حل‌شدنی است.
دبیر کمیته فنی صدور مجوزهای زیست‌محیطی سازمان محیط زیست اشاره کرد که اقداماتی در یک دهه اخیر برای کاهش آلودگی هوا انجام شده است که توانسته موثر واقع شود. از جمله این اقدامات می‌توان به منع تولید موتورسیکلت‌های کاربوراتوری، الزام به تولید سواری‌های یورو۵، راه‌اندازی سامانه یکپارچه معاینه فنی، توزیع بنزین یورو 4 و نوسازی 70 هزار دستگاه تاکسی تا سال 1396 اشاره کرد. با این وجود مشکلاتی که موجب شده آلودگی هوا همچنان به عنوان معظلی امروزه مطرح باشد، عدم ادامه روند اقدامات کاهشی و نوسازی ناوگان‌ها به خصوص در حوزه حمل و نقل عمومی و کامیون‌های فرسوده و همچنین مشکلات ساختاری در قوانین مصوب در زمینه آلودگی هوا است. از جمله مشکلاتی که پیرامون مصوبات و قانون فعلی هوای پاک وجود دارد، می‌توان به چند مرجع بودن، نبود جرایم موثر، عدم پیش‌بینی زیرساخت، نبود نظارت بر اجرا و مسیر نادرست تصویب اشاره کرد.
اشجعی در ادامه به نقش ارگان‌های مختلف در خصوص اجرایی شدن اقدامات کاهش آلودگی هوا اشاره داشته و بیان کرد که بر اساس ماموریت‌های پیش‌بینی‌شده ارگان‌های مذکور عمدتا اقدامات خود در این خصوص را عملیاتی نکرده و همکاری‌های لازم با سازمان حفاطت محیط زیست را در این خصوص ندارند. حتی در برخی موارد ارگان‌ها به هیچ کدام از مسئولیت‌های خود در این خصوص عمل نکرده و متاسفانه سازمان محیط زیست از لحاظ حاکمیتی قدرت لازم برای برخورد با این ارگان‌ها را دارا نیست.
اشجعی وجود وسایل نقلیه
فرسوده را از دلایل مهم آلودگی هوا بر شمرده و بیان کرد که 33 درصد از ناوگان حمل و نقل کشور فرسوده است. در حالیکه یک وسیله نقلیه فرسوده 20 برابر یک خودرو نو آلاینده تولید می‌کند. همچنین از لحاظ سوخت مصرفی، خودروهای فرسوده دو و نیم برابر خودروهای نو سوخت مصرف می‌کنند، که این نیز به نوبه خود به صورت مستقیم و غیر مستقیم بر آلودگی هوا تاثیر می‌گذارد، بنابراین برای اینکه بتوانیم شهروندان را برای تعویض خودرو و اسقاط کردن آنها ترغیب کنیم باید مشکلات آنها در این راستا حل شود. چون در حال حاضر گواهی‌های اسقاط عملا بازار مصرفی نداشته و در قیاس با خودروهای فرسوده دارای قیمت بسیار کمتری هستند.
این کارشناس سامان محیط زیست در پایان از خلاهای قانونی موجود در خصوص رفع مشکلات آلودگی هوا مواردی را مطرح و بیان کرد که علاقه‌مندان به مباحث مطرح شده و اطلاع از اقدامات دبیرخانه کارگروه ملی کاهش آلودگی هوا می‌توانند از سایت سازمان حفاظت محیط زیست به گزارشات دبیرخانه دسترسی داشته باشند. همچنین مصوبات صورت‌گرفته در این خصوص نیز قابل دسترسی است.
در بخش پرسش و پاسخ نیز مسائلی در خصوص مصرف مازوت، تبصره قانون هوای پاک در بکارگیری کارشناسان محیط زیست، چارت درسی رشته‌های محیط زیست، لزوم تمرکززدایی از تهران و عدم اقدام دولت در این خصوص، دلایل تشدید آلودگی هوا در صورت وجود منع ترددها، پرداخت خسارت صنایع و تخصیص آن به صندوق ملی محیط زیست و افزایش NOx و SO2 در هوای تهران سوالاتی مطرح شده و سخنرانان به ارایه توضیحاتی در این خصوص پرداختند.
شایان ذکر است این نشست به همت موسسه بوم‌شناسان توسعه پایدار وادی، انجمن علمی محیط زیست دانشگاه‌های تهران، شهید بهشتی و تربیت مدرس، باشگاه دانشجویان حامی محیط زیست و منابع طبیعی، اتحادیه انجمن‌های علمی دانشجویی محیط زیست ایران و کانون های محیط زیست دانشگاه شهید بهشتی و علوم پزشکی شهید بهشتی برگزار شده و از تمامی تشکل‌های دانشجویی در برگزاری ادامه این نشست‌ها دعوت به عمل می‌آورد.
لینک کوتاه: asriran.com/003Chdمنبع: عصر ایران
کلیدواژه: آلودگی هوا محیط زیست دانشگاه کاهش آلودگی هوا هوای پاک ارگان ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۵۷۱۲۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آسمان‌خراش‌ها؛ قاتل یا ناجی شهرها؟
آسمان‌خراش‌های سربه‌فلک‌کشیده در شهرها در کنار تمام مزایایی که برای توسعه زندگی شهرنشینی و میزبانی از جمعیت روبه‌رشد شهرها دارند، دارای اثرات زیست‌محیطی منفی بالایی هستند که در صورت برطرف نشدن، آنها را به قاتلین شهرها تبدیل می‌کند.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، شهرهای جهان تا سال ۲۰۵۰ شاهد هجوم سیل عظیمی از جمعیت خواهند بود و این وظیفه توسعه‌دهندگان و برنامه‌ریزان شهری است که دریابند چگونه محیط‌های شهری را برای برآوردن نیازهای زندگی و کار این جمعیت به سرعت در حال گسترش تطبیق دهند. این باور عمومی وجود دارد که آسمان‌خراش‌های بلندتر و متراکم‌تر راه پیشرفت هستند، زیرا استفاده از فضا را بهینه می‌کنند، افراد بیشتری را در هر متر مربع در خود جای می‌دهند و پراکندگی شهری را محدود می‌کنند اما با توجه به تعهدات جهانی نسبت به اهداف کاهش انتشار کربن و تغییرات آب‌وهوایی، این راهکار چندان پایدار و دوستدار محیط زیست به حساب نمی‌آیند.
ساختمان بلند به معنای استفاده از مصالح بیشتر است که باید به اندازه کافی مقاوم باشند تا ارتفاعات ۴۰۰، ۶۰۰، ۸۰۰ متر و حتی بیشتر را تحمل کنند. این امر به‌طور قابل توجهی ردپای کربن را افزایش می دهد. این حقیقت با ارزیابی چرخه کل زندگی انتشار کربن به معنای کربن عملیاتی و مجسم در ساختمان‌ها و محیط‌های شهری مختلف اثبات شده است.
کربن عملیاتی زمانی تولید می‌شود که یک ساختمان در حال خدمت است و کربن مجسم تمام کربن پنهان و پشت صحنه تولید شده در طول استخراج، تولید، حمل‌ونقل و ساخت مواد خام مورد استفاده برای ساخت یک بنا، در کنار تمام کربنی است که در طول فرآیندهای تعمیر و نگهداری، نوسازی، تخریب یا جایگزینی تولید می‌شود. در مقیاس جهانی، بخش ساخت‌وساز مسئول تأثیر قابل‌توجهی بر محیط زیست است.
از سوی دیگر وجود آسمان‌خراش‌ها در یک منطقه شهری باعث ایجاد جزایر گرمایی می‌شود، زیرا دمای بالا منجر به محبوس شدن گرما بین سطح خیابان و ساختمان‌ها می‌شود و از سرد شدن طبیعی دما هنگام غروب خورشید جلوگیری می‌کند.
علاوه بر این هر چه باد بیشتر باشد، کیفیت هوا بهتر است زیرا ذرات آلودگی را از بین می‌برد. شهرهایی با تهویه طبیعی کم، تعداد زیادی آسمان‌خراش و خیابان‌های باریک، منجر به بروز «اثر دره» می‌شوند که طی آن عوامل سمی در لایه‌های بالایی به دام می‌افتند. این شرایط در هنک‌کنگ بسیار رایج است که در آن وجود آسمان‌خراش‌ها در امتداد ساحل، راه نسیم دریا را مسدود می‌کند و آلودگی را افزایش می‌دهد. این بناهای سربه‌فلک‌کشیده همچنین نمی‌توانند به راحتی به مسکن، کارخانه یا مغازه تغییر کاربری داده شوند. در مقابل، ساختمان‌های کم ارتفاع قدیمی می توانند بارها و بارها بازسازی شوند و تغییر کاربری بدهند.
تأثیر آسمان‌خراش‌ها بر محیط زیستاولین ۵۰ آسمان‌خراش جهان بین سال‌های ۱۹۳۰ تا ۲۰۱۰، طی ۸۰ سال و ۵۰ آسمان‌خراش دیگر طی دوره ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ ساخته شد. پس از آن ساخت آسمان‌خراش‌ها با رشدی غیرقابل توقف رونق گرفت.
با گذشت سال‌ها، ساختار آسمان‌خراش‌ها از بتن انحصاری به استفاده از موادی مانند فولاد و شیشه و حتی مواد پایدارتر مانند چوب تبدیل شد و طراحی آنها مسیری را در پیش گرفت که به‌نظر می‌رسد از فیلم‌های علمی-تخیلی الهام گرفته باشد، زیرا میزان بالا و فراتر از تصوری را از خودکفایی برای آنها فراهم می‌آورد.
امروزه بخش‌های معماری و ساخت‌وساز توسط استاندارد ISO15686 هدایت می‌شوند که عواملی مانند مواد، انرژی مصرفی، سیستم‌های ساخت‌وساز و بسیاری موارد دیگر را در نظر می‌گیرد و استانداردهای گوناگونی برای ساختمان‌ها ارائه شده است تا آنها را در مسیر پایداری و سازگاری با محیط زیست قرار دهد. با این وجود با توجه به مطالعه جداسازی تراکم از ارتفاع در تجزیه و تحلیل انتشار گازهای گلخانه‌ای چرخه زندگی شهرها، آسمان‌خراش‌ها تأثیر مثبتی بر محیط زیست ندارند.
محققان دریافته‌اند که زنجیره‌ای از آسمان‌خراش‌ها در طول عمر مفید خود در مقایسه با منطقه‌ای با ساختمان‌های کوتاه‌تر با تعداد ساکنان یکسان، ۱۴۰ درصد گازهای گلخانه‌ای بیشتری تولید می‌کنند، چراکه آسمان‌خراش‌ها نسبت به ساختمان‌های کوتاه‌تر به ساختارهای سنگین‌تر، پایه‌های ضخیم‌تر و استفاده بیشتر از مواد با ردپای کربن بالاتر نیاز دارند.
آسمان‌خراش‌ها امکان داشتن کاربری‌های مختلف را در یک بنای واحد فراهم می‌آورد و افراد بیشتری را در یک ساختمان متمرکز می‌کند، بنابراین طرفداران این سازه‌های شهری استدلال می‌کنند که آسمان‌خراش‌ها به فشرده‌سازی فعالیت‌های مختلفی در یک مکان که کمک می‌کنند که به‌طور معمول در ساختمان‌های مختلف انجام می‌شود.
از سوی دیگر روند روزافزون رشد جمعیت در شهرها و کمبود فضا برای جا دادن به آنها، همچنین وجود فضایی برای پاسخگویی به نیازهای اجتماعی این جمعیت، نیاز به وجود سازه‌های بلندتر و کارآمدتر را در شهرها بالا می‌برد. با این حال تردیدی نیست که این ساخت‌وسازها باید مطابق با معیارهای پایداری طراحی و ساخته شوند.
بنابراین زمان آن رسیده که برنامه‌ریزان شهری کل چرخه عمر کربن یک ساختمان را در نظر بگیرند و تأثیر تراکم و ارتفاع شهری را در عین توجه به نیازهای جمعیت در حال رشد متعادل کنند.
ساخت‌وسازهای جدید شهری پیرو مجموعه‌ای از قوانین استانداردسازی برای کاهش اثرات زیست‌محیطی منفی بناها است، برای سازه‌های موجود نیز راهکار ارائه‌شده، بازسازی محسوب می‌شود.
این اقدام به بهبود وضعیت آسمان‌خراش‌های موجود و تطبیق آنها با استانداردهای فعلی منجر می‌شود و تاکنون برای بناهایی هم‌چون ساختمان امپایر استیت، یکی از نمادهای معماری نیویورک با ۴۴۳.۲ متر ارتفاع انجام گرفته است. این اقدام تا ۳۸ درصد صرفه‌جویی در هزینه انرژی سالانه و دریافت گواهینامه LEED (گواهی مدیریت انرژی و طراحی زیست‌محیطی) را برای این بنا به همراه داشت.
از نظر مواد مورد استفاده در ساخت‌وساز نیز چوب یا راه‌حل‌های پایدار پیشنهاد می‌شود که در آن آسمان‌خراش‌ها عملکردی زیست‌محیطی یا حتی اجتماعی داشته باشند. ساختمان میوستورنه در نروژ با ارتفاع ۸۵.۴ متر یکی از بلندترین ساختمان‌های چوبی در جهان است. اگر دی‌اکسیدکربن جذب‌شده توسط درختان را در نظر بگیریم، چوب دارای ردپای کربن‌خنثی یا حتی منفی است. بنابراین با تنظیم جنبه‌های مختلف ساخت این بناها، بشر مجبور نخواهد بود بین آسمان‌خراش‌ها یا حفاظت از محیط‌زیست یکی را انتخاب کند، به‌ویژه که زندگی عمودی برای آینده امری ضروری به نظر می‌رسد.
واقعیت این است که آسمان‌خراش‌ها در صورت تداوم ساخت به شیوه‌های گذشته بلایای زیست محیطی هستند و شهرها را می‌کشند، بنابراین بازسازی و بهسازی آنها نقش بسزایی در برخورداری از مزایای بالقوه آنها برای شهرهای آینده دارد.
جمعیت شهری جهان به‌طور پیوسته در حال افزایش است و سازمان ملل متحد پیش‌بینی کرده است تا سال ۲۰۵۰ از ۳.۶ میلیارد به ۶.۳ میلیارد خواهد رسید. این افزایش به معنای توسعه ساختمان‌های سربه‌فلک‌کشیده و آسمان‌خراش‌ها برای جای دادن تعداد بیشتری از افراد، ضمن اشغال فضای کمتر است. بنابراین جهان آینده شاهد افزایش محبوبیت و ارتفاع آسمان‌خراش‌ها خواهد بود. تقاضای بیشتر برای آسمان‌خراش‌ها نیازمند استفاده از فناوری‌های جدید و طراحی‌های نوآورانه برای پایدارتر شدن و کاهش تأثیرات منفی آنها بر محیط است که به کمک راهکارهای زیر می‌توان به آن دست پیدا کرد.
مصالح ساختمانی با منابع محلیساخت آسمان‌خراش‌ها تأثیر قابل‌توجهی بر محیط‌زیست دارد و استفاده از مصالح محلی می‌تواند تأثیر آن را در طول ساخت‌وساز کاهش دهد. برج بانک آمریکا در نزدیکی میدان تایمز، یکی از بلندترین ساختمان‌های نیویورک است و با ۴۰ درصد مواد محلی ساخته شده است تا روشی برای کاهش مصرف انرژی و انتشار گازهای گلخانه‌ای در فرآیند انتقال و حمل‌ونقل از نقاط دورتر باشد.
آسمان‌خراش‌ها برای پایداری در برابر بادهای شدید با افزایش ارتفاع نیازمند مقاومت بیشتری هستند. برج شانگهای با ارتفاع ۶۳۲ متر بعد از برج خلیفه دبی از نظر اندازه در رتبه دوم قرار دارد، به این معنی که باید در بالاترین نقطه خود در برابر آب‌وهوای شدید مقاومت کند. طراحی ستون خمیده این برج به‌طرز هوشمندانه‌ای به‌منظور تغییر جهت نیروی باد انجام گرفته است که امکان ساخت‌وساز قوی‌تر با منابع کمتر را فراهم می‌آورد.
آسمان‌خراش‌های خاصی در تلاش برای سبزتر شدن طراحی شده‌اند که با پوشش گیاهی سبز در سرتاسر سازه خود معرفی می‌شوند. برج سبز سنگاپور یک نمونه ایده‌آل از معماری سبز است و با پوشش گیاهی سرسبزی که به‌طور استراتژیک در سراسر آن قرار گرفته است، ردپای کربن ساختمان را کاهش می‌دهد و در عین حال محیط طبیعی آرامش‌بخش‌تری را برای ساکنان ایجاد کند.
سنگاپور همچنین خانه هتل اواسیا داون‌تاون است که با ۲۱ گونه گیاهی سرسبز پوشیده شده و خانه‌ای برای پرندگان و حیوانات در قلب یکی از پر سازه‌ترین شهرهای جهان است. در واقع نسبت کلی زمین سبز این بنا ۱۱۰۰ درصد است، به این معنی که در این ساختمان ۱۰ برابر بیشتر از آن‌چه که در همان قطعه زمین، فضای مسکونی وجود دارد سرسبزی وجود دارد. باغ‌های روباز برج نیز نیاز به تهویه مکانیکی را کاهش می‌دهد.
توربین‌های بادیآسمانخراشها علاوه بر مقاومت در برابر بادهای شدید، فرصتی بی‌نظیر برای بهره‌گیری از آنها به‌عنوان منبع انرژی پایدار دارند. مرکز تجارت جهانی بحرین که توسط شرکت مهندسی چندملیتی اتکینز ساخته شده، شامل توربین‌های بادی کاربردی در طراحی خود است. این ساختمان ۲۴۰ متری از برج‌های باد سنتی الهام گرفته شده است و اطمینان می‌دهد که باد به توربین‌های متصل به نمای ساختمان هدایت می‌شود.
تنظیم دما و حفظ انرژی خواه گرمایش در کشورهای سردتر یا سرمایش در محیط‌های گرم‌تر، یکی از مهمترین بخش‌ها در پایدارسازی آسمان‌خراش‌ها محسوب می‌شود. سیستم‌های تهویه مطبوع و گرمایش مرکزی از منابع قابل‌توجهی استفاده می‌کنند و ردپای کربن بیشتری را برای ساختمان‌های بزرگ ایجاد می‌کنند. چندین سازه جدید و پایدار از طراحی مبتکرانه برای ایجاد نماهایی استفاده کرده‌اند که نیاز به گرمایش و سرمایش را به شدت کاهش می‌دهد.
مرکز مالی بین‌المللی پینگ‌آن (IFC) در جنوب چین، بلندترین ساختمان در منطقه است، اما سازندگان این آسمان‌خراش را با ۴۶ درصد هزینه کمتر در مقایسه با ساختمان‌های تجاری اداره می‌کنند که به‌طور معمول ساخته می‌شوند. IFC به لطف نمای با عملکرد بالای خود دارای گواهینامه طلایی LEED است که نفوذ گرما را به حداقل می‌رساند و در عین حال اجازه می‌دهد حداکثر نور وارد دفاتر شود. این سازه همچنین دارای پره‌های سنگی عمودی خارجی است که باعث ایجاد سایه می‌شود، بنابراین تقاضا برای سیستم خنک‌کننده داخلی را کاهش می‌دهد.
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند